Λίγα λόγια για την κατάληψη στο Μπίνειο

Φάωνος & Χ. Τρικούπη, Μυτιλήνη
http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/

To 2006 ένα σύνολο ατόµων µε ποικίλες πολιτικές καταγωγές ή και χωρίς προηγούµενες καταγωγές, αποφασίζει από κοινού να καταλάβει τα κτήρια στην αυλή του Μπινείου. Δεν ήταν ούτε η πρώτη απόπειρα κατάληψης που συνέβη στην πόλη της Μυτιλήνης και είµαστε σίγουροι ότι δεν θα είναι ούτε η τελευταία. Στο πρώτο κείµενο που είχε γραφτεί από τους τότε καταληψίες: «… Θέλουµε να επανοικειοποιηθούµε το χώρο που µας στέρησαν. Ένα χώρο που θα τον διαχειριζόµαστε εµείς. (…) Γι’ αυτό σήµερα Πέµπτη 23 του Μάρτη κάνουµε κατάληψη στους πίσω χώρους του Μπινείου και δηµιουργούµε έναν αυτοδιαχειριζόµενο και αυτοοργανωµένο χώρο». Στα χρόνια που έχουν περάσει από τότε τα παραπάνω λόγια παραµένουν κοινή σταθερά, χωρίς να σηµαίνει ότι δεν έχουµε συναντήσει εµπόδια στην πραγµάτωση τους.

 

Η κατάληψη ως πρακτική

Οι καταλήψεις ως πρακτική, αποτελούν κοµµάτι της έκφρασης του ανταγωνιστικού κινήµατος. Οι εργάτες και εργάτριες έχουν καταλάβει και καταλαµβάνουν τα µέσα παραγωγής και τους χώρους εργασίας τους ως µέσο ταξικών διεκδικήσεων. Οι φοιτητές και φοιτήτριες (και όχι µόνο αυτοί) καταλαµβάνουν πανεπιστηµιακούς χώρους προκειµένου να πιέσουν και να διατρανώσουν τα αιτήµατά τους. Κόσµος που αποζητά στο παρόν τη συλλογικοποίηση των ζωών του και ορθώνει αντιστάσεις καταλαµβάνει δηµόσιους χώρους, υπουργεία, δηµαρχεία… Παράλληλα, άδεια σπίτια καταλαµβάνονται ως έµπρακτη αµφισβήτηση στον εκβιασµό της ιδιοκτησίας µε στόχο την κάλυψη της στεγαστικής ανάγκης. Πολιτικές οµάδες καταλαµβάνουν χώρους δηµιουργώντας σηµεία αναφοράς και αγώνα σε διάφορα µέρη τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και σε ολόκληρο τον κόσµο. Σηµείο αυτού του νήµατος της ιστορίας των καταλήψεων θέλουµε να αποτελεί και η κατάληψη στο Μπίνειο.
Η κατάληψη ως εργαλείο

Σίγουρα η κατάληψη δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά ακόµα ένα εργαλείο στα χέρια όσων την επιλέγουν, άρα και στα δικά µας χέρια. Κοινή συνιστώσα των καταλήψεων είναι η έµπρακτη αντίσταση στην κυρίαρχη λογική της ιδιοκτησίας και όλων των σχέσεων που αυτή συνεπάγεται και διαιωνίζει, πόσο µάλλον σε καιρούς κρίσης, όπου τα µεροκάµατα και οι µισθοί (όταν έχουµε) δεν επαρκούν καλά-καλά για την επιβίωσή µας.
Η κατάληψη και τα «αιτήµατά της»

Δεν έχουµε κάποιο πρόσκαιρο αίτηµα που η άµεση υλοποίηση του θα µας έκανε να εγκαταλείψουµε τον χώρο. Μια κοινωνία που δεν θα βασίζεται στην εκµετάλλευση µάλλον δεν θα έχει ανάγκη από τέτοιους χώρους αντίστασης, αλλά σίγουρα θα στηρίζεται σε τέτοιες µορφές δράσης. Επιζητούµε στο εδώ και στο τώρα την αδιαµεσολάβητη επικοινωνία, επιδιώκουµε να δηµιουργούµε αναχώµατα στην κυρίαρχη προπαγάνδα, να αντιστεκόµαστε και να επιτιθόµαστε στην εξάπλωση της καπιταλιστικής ηθικής, να δηµιουργούµε κίνηση έναντι της νεκρικής ακαµψίας που επιβάλλεται, να δηµιουργούµε σταθερά σηµεία αναφοράς στην πόλη στην οποία ζούµε, να κρατάµε ζωντανό ένα χώρο που θα µπορεί να λειτουργεί ως σηµείο συνάντησης και αλληλοµοιράσµατος των ανησυχιών, ένα ορµητήριο κοινωνικών αγώνων, έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο.
Η λειτουργία της κατάληψης

Χωρίς ιεραρχία, χωρίς αρχηγούς και ακόλουθους, χωρίς ανώτερους και κατώτερους, χωρίς «αυθεντίες». Οι διάφορες ιδέες µας, επιδιώκουµε να αποκτούν υλική υπόσταση µακριά από τη λογική της ανάθεσης, διότι δεν πιστεύουµε πως υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο ικανοί.

Αυτοοργανωµένα, οι ανάγκες µας, οι δράσεις µας και οι επιθυµίες µας αποφασίζονται συλλογικά και στηρίζονται στις δικές µας ικανότητες. Οι κοµµατικές λογικές µας βρίσκουν αντίθετους καθώς προϋποθέτουν ιεραρχία και συγκεντρωτισµό.

Αντιστεκόµαστε στην εµπορευµατοποίηση καθώς απέναντι στο κέρδος που είναι η κινητήρια δύναµη του καπιταλισµού, προτάσσουµε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια.

Πολεµώντας µέσα στην κατάληψη αλλά και παντού σεξιστικές, εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, αντιµετωπίζοντάς τες ως κυρίαρχες ιδεολογίες του συστήµατος, που αποσκοπούν στο µεταξύ µας διαχωρισµό ώστε να παραµένουµε αδύναµοι και αδύναµες απέναντι στην κυριαρχία.
Από τη θεωρία στην πράξη

Συζητάµε και αποφασίζουµε στη βάση της ισότιµης συµµετοχής όλων και µε άξονα τον αλληλοσεβασµό. Προσπαθούµε να κατανοήσουµε τις ιδέες και τα λεγόµενα των συνοµιλητών µας και όχι να σαµποτάρουµε προτάσεις που δεν µας αρέσουν. Επιδιώκουµε την από κοινού συνδιαµόρφωση του συνόλου των απόψεων, στο µέτρο πάντα του εφικτού, και όχι την (εγωιστική) επιβολή της ατοµικής µας άποψης. Παρόλα αυτά κανείς δεν υποχρεώνεται να κάνει κάτι που δεν θέλει ή διαφωνεί.

Δηµιουργούµε και συµµετέχουµε σε οµάδες, πρωτοβουλίες, συνελεύσεις. Λόγω της διαφορετικότητας του κόσµου που δρα στην κατάληψη έχουν δηµιουργηθεί και δηµιουργούνται ανα καιρούς διάφορες πρωτοβουλίες, πολιτικές οµάδες και συνελεύσεις προσπαθώντας να προλαβαίνουµε την επικαιρότητα αλλά και να αναδεικνύουµε τα θέµατα που µας αφορούν και θέλουµε να επικοινωνήσουµε.

Οργανώνουµε δράσεις, κουβέντες εκδηλώσεις.Κάθε τι που λαµβάνει χώρα από την κατάληψη ή/και από πρωτοβουλίες σε αυτήν (εκδηλώσεις, συζητήσεις, προβολές, µικροφωνικές παρεµβάσεις και διάφορες άλλες δράσεις) ξεκινάει από εµάς – εκφράζει τις ανάγκες και τις επιθυµίες µας – ορίζεται από εµάς, χωρίς την µεσολάβηση ή τη «βοήθεια» θεσµικών φορέων (δήµος, κόµµατα, µκο) και χωρίς το νταβατζηλίκι της «χορηγίας» από µικρά και µεγάλα αφεντικά-επιχειρηµατίες.

Στα χρόνια λειτουργίας της κατάληψης έχουν πραγµατοποιηθεί µε τα χαρακτηριστικά που περιγράψαµε πλήθος µαθηµάτων χωρίς αντίτιµο (ελληνικά/αγγλικά σε µετανάστες, τούρκικα, φαρσί, ελεύθερου σχεδίου, νοηµατικής γλώσσας κ.α.), ενισχυτική διδασκαλία για µαθητές που δεν έχουν οικονοµική άνεση, δεκάδες κινηµατογραφικές προβολές, αφιερώµατα, βιβλιοπαρουσιάσεις, µουσικές συναυλίες και άλλες κοινωνικο-πολιτικές εκδηλώσεις. Άλλοτε σε σταθερή βάση κι άλλοτε περιοδικά λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη, κήπος µε τοπικές παραδοσιακές ποικιλίες, συλλογική κουζίνα, αυτοδιαχειριζόµενο καφενείο και χαριστικό παζάρι.
Η διαχειριστική συνέλευση

Κεντρικό σηµείο συνάντησης και οργάνωσης των επιµέρους δράσεων αποτελεί η διαχειριστική συνέλευση, όπου τα διάφορα άτοµα, οµάδες, πρωτοβουλίες συναντιούνται µε σκοπό την από κοινού διαχείριση του χώρου. Επιδιώκουµε συλλογικά την οµοφωνία, χωρίς όµως να δρούµε αποτρεπτικά (ίσα-ίσα ενθαρρύνουµε) σε πρωτοβουλίες και εγχειρήµατα που προέρχονται από άτοµα ή οµάδες που δεν βρίσκουν απόλυτα σύµφωνο το σύνολο της συνέλευσης. Η διαδικασία της ψηφοφορίας µας βρίσκει αντίθετους, όχι µόνο επειδή τη θεωρούµε ένα µέσο επιβολής µιας «κυρίαρχης» άποψης πάνω στη µειοψηφούσα πλευρά, αλλά και γιατί συνειδητά παρακάµπτει την ουσιαστική συζήτηση που θα οδηγούσε στη ζύµωση των υποκειµένων.
Εν τέλει

Δεν ισχυριζόµαστε ότι όλα λειτουργούν χωρίς προβλήµατα. Το αντίθετο. Θεωρούµε ότι δεν έχουµε βρει το ιδανικό µοντέλο λειτουργίας του εγχειρήµατος της κατάληψης, δεν ξέρουµε καν αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Πώς θα µπορούσε να είναι και διαφορετικά; Στην προσπάθεια διαµόρφωσης αξιοπρεπών σχέσεων ερχόµαστε αντιµέτωποι µε το ξεπέρασµα του ατοµικού για την επίτευξη του συλλογικού. Από τη στιγµή της γέννησής µας γαλακτιστήκαµε σε ένα περιβάλλον που κυριαρχεί η εξουσία και η εκµετάλλευση. Η αποτίναξη των καπιταλιστικών αξιών είναι δρόµος µακρύς, τόσο ατοµικά όσο και συλλογικά.

Σε πείσµα του καιρού µας, εµείς παραµένουµε εδώ, αναστοχαζόµενοι συλλογικά τα λάθη και τις παραλείψεις µας, µετρώντας και αξιολογώντας τις απουσίες και χαµογελώντας ταυτόχρονα για τις νέες παρουσίες. Παράλληλα, συνεχίζουµε να επιµένουµε, να προσπαθούµε να συστηθούµε πολιτικά, να θέλουµε να µοιραστούµε κοινωνικά τις επιλογές µας και να µην βασιζόµαστε πουθενά αλλού πέραν της συλλογικής µας δύναµης για δηµιουργία αναχωµάτων σε ό,τι µας κλέβει τη ζωή.

η διαχειριστική συνέλευση

Νοέµβρης 2011
Ανοιχτή Διαχειριστική Συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 6 μ.μ.