Η Εφαρμογή του Θεσμού της Κοινωνικής Υπηρεσίας στην Ελλάδα
Η Εφαρμογή του Θεσμού της Κοινωνικής Υπηρεσίας στην Ελλάδα
Ο θεσμός της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας άρχισε να ισχύει στην Ελλάδα απο την 1/1/1998. Στις 13 Ιουλίου του ίδιου χρόνου άρχισαν να προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία οι πρώτοι αντιρρησίες συνείδησης. Tα πρώτα διαθέσιμα στοιχεία καθώς και μερικές επισημάνσεις για την εφαρμογή αυτού του νέου για την Ελλάδα θεσμού εκτίθενται παρακάτω.
Η συντριπτική πλειοψηφία των αντιρρησιών συνείδησης είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά, το σύνολο των οποίων υποβάλλει αίτηση ένταξης στο θεσμό. Ενα αποδεικτικό στοιχείο που βαρύνει την κρίση της αρμόδιας επιτροπής αναγνώρισης των αντιρρησιών συνείδησης είναι μια βεβαίωση που χορηγεί η Κεντρική Εκκλησία των Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά Ελλάδας ότι ο αιτών είναι πράγματι βαφτισμένο μέλος της Εκκλησίας αυτής. Την εναλλακτική κοινωνική πολιτική υπηρεσία εκπληρώνουν επίσης ορισμένοι ιδεολογικοί αρνητές, καθώς και αντιρρησίες των οποίων η άρνηση βασίζεται σε θρησκευτικά δόγματα διαφορετικά από αυτά των Μαρτύρων.
Ετσι, μέχρι στιγμής προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία περίπου 110 αντιρρησίες σε 31 ιδρύματα εποπτείας του Υπουργείου Υγείας, σε διάφορα σημεία της χώρας.
Τα ιδρύματα αυτά μπορούν να χωριστούν στις παρακάτω κατηγορίες:
- Ψυχιατρικά νοσοκομεία-Θεραπευτήρια Ψυχικών Παθήσεων Τρίπολη, Κέρκυρα, Πέτρα Ολύμπου, Χανιά, Λέρος.
- Γηροκομεία: Αίγιο, Καρπενήσι, Πύργος, Ηγουμενίτσα, Κιλκίς.
- Θεραπευτήρια Χρονίων Παθήσεων-Περιθάλψεως Ανιάτων: Δράμα, Ρόδος, Αυλίδα, Γιάννενα, Αγ.Νικόλαος, Κομοτηνή, Χανιά,Φιλιατρά, Δομοκός.
- Κέντρα Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης-Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες: Ρόδος, Ρέθυμνο, Νιγρίτα, Σέρρες, Χανιά.
- Κέντρα Περίθαλψης Παίδων-ΠΙΚΠΑ: Λεχαινά, Καρδίτσα, Σιδηρόκαστρο.
- Ιδρύματα Κοινωνικής Πρόνοιας-Οργανισμοί Δημόσιας Αντίληψης-Προστασίας Κωφαλάλων: Μυτιλήνη, Ζάκυνθος, Σέρρες, Καστέλι Χανίων.
Σύνολο: 31 Ιδρύματα.
Ωστόσο, στους 8 περίπου μήνες εφαρμογής της κοινωνικής υπηρεσίας έχουν προκύψει ορισμένα προβλήματα, τα οποία οφείλονται είτε στην απροθυμία των στρατολογικών αρχών να συμβάλουν στην ομαλή λειτουργία του θεσμού, είτε στις παράνομες ενέργειες ορισμένων ιδρυμάτων που θεωρούν τους αντιρρησίες συνείδησης ως μια κατηγορία νέων ειλώτων, είτε τέλος σε ατέλειες και παραλείψεις του ίδιου του νόμου.
Ακολούθως περιγράφουμε τα σημαντικότερα παραδείγματα των προβλημάτων που έχουν ανακύψει:
1) Προβλήματα κατά τη διαδικασία αναγνώρισης του αντιρρησία συνείδησης
Α) Κωλυσιεργίες από τις υπηρεσίες οι οποίες πρέπει να εκδώσουν τα απαιτούμενα από το νόμο δικαιολογητικά για τους αντιρρησίες. Συγκεκριμένα, τόσο οι Εισαγγελικές αρχές αλλά κύρια τα Αστυνομικά Τμήματα ή τα Τμήματα Ασφαλείας και οι δασικές υπηρεσίες εκδηλώνουν σε αρκετές περιπτώσεις προκατάληψη και κακεντρέχεια απέναντι στους αντιρρησίες. Ως εκ τούτου, ή αρνούνται να χορηγήσουν τις απαραίτητες βεβαιώσεις ή τις εκδίδουν με μεγάλη καθυστέρηση. Δυστυχώς υπήρξαν περιπτώσεις όπου οι αντιρρησίες έχασαν τις προθεσμίες που ορίζει ο νόμος και εξέπεσαν του δικαιώματος προσφοράς κοινωνικής υπηρεσίας. (Τσάκωνας Νικόλαος, Πακκίδης Δημήτρης).
Η απαίτηση άλλωστε απο πλευράς πολιτείας προσκόμισης μιας σειράς δικαιολογητικών (απόσπασμα ποιν. μητρώου καθώς και αποδεικτικά ότι ο αντιρρησίας δεν είχε ούτε ζήτησε ποτέ άδεια οπλοφορίας ή κυνηγίου) προσκρούει κατά τη γνώμη μας στο άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, με βάση το οποίο κατοχυρώνεται η ελευθερία αλλαγής θρησκεύματος ή πεποιθήσεων. Με το ίδιο σκεπτικό είναι απαράδεκτη η απαγόρευση ένταξης στο θεσμό στρατιωτών ή ατόμων που έχουν υπηρετήσει μέρος της στρατιωτικής τους θητείας (πχ Πάρις Τσιρανίδης, Βαγγέλης Σήμεντης, Θανάσης Μπάϊμπας, Τάσος Μπάτας κα)
Β) Απαράδεκτη συμπεριφορά ορισμένων Στρατολογικών Γραφείων μερικά από τα οποία δεν δείχνουν καμιά διάθεση να εξυπηρετήσουν τους αντιρρησίες αλλά τους ταλαιπωρούν και δεν δέχονται τις αιτήσεις τους ακόμα και για ασήμαντο λόγο. Σοβαρότερο πρόβλημα δημιουργεί η μη έγκαιρη παραλαβή των σημειωμάτων με τα οποία καλείται ο αντιρρησίας να παρουσιαστεί για να εκπληρώσει κοινωνική υπηρεσία, λόγω του ότι αυτά στέλνονται ως απλές επιστολές με το ταχυδρομείο και δεν υπάρχει καμιά διασφάλιση όχι μόνο αν θα παραληφθούν έγκαιρα, αλλά αν θα φτάσουν καν στον παραλήπτη τους. Εξαιτίας της μεθόδευσης αυτής έχουν εκπέσει οι αντιρρησίες συνείδησης Κουνελάκης Αλέξανδρος και Απέργης Αντώνης, καθώς και ο Μιχαήλ Κουβαρντάς που ήδη βρίσκεται στη φυλακή. Κινδύνεψε επίσης με έκπτωση ο Χρήστος Κιουρκτσίδης, καθώς και οι Γιάννης Χρυσοβέργης και Γιάννης Γκλαρνέτατζης, πρώην και νυν αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης αντίστοιχα.
2) Προβλήματα μετά την ανάληψη κοινωνικής υπηρεσίας
Α) Ωράριο. Ορισμένα ιδρύματα έχουν παρανοήσει την έννοια της κοινωνικής υπηρεσίας -σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε να παρέμβει ο Συνήγορος του Πολίτη- χρησιμοποιώντας τους αντιρρησίες συνείδησης ως νέους είλωτες. Ως αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας οι αντιρρησίες εργάζονται από 10-14 ώρες την ημέρα, πρωί και βράδυ, γιορτές και αργίες, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα. Το πρόβλημα αυτό εστιάζεται κύρια στα εξής ιδρύματα:
- Ιδρυμα Κοινωνικής Πρόνοιας ΡΕΘΥΜΝΟΥ. Εκεί προσφέρει κοινωνική υπηρεσία ο αντιρρησίας Κων/νος Παπουτσής, τον οποίο το ίδρυμα είχε αρνηθεί να δεχτεί, με αιτιολογικό ότι Πρόεδρός του είναι ο τοπικός Μητροπολίτης.
- Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων ΧΑΝΙΩΝ. Εκπληρώνουν κοινωνική υπηρεσία οι Κώστας Μπάτης και Πέτρος Παγκούρας.
- Κέντρο Περίθαλψης Παίδων ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ. Τοποθετήθηκαν οι αντιρρησίες Ελευθέριος Τζέλλος, Μάριος Τζώρτζης και Γιάννης Χρυσοβέργης.
- Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων ΛΑΣΗΘΙΟΥ. Εκπληρώνουν κοινωνική υπηρεσία οι Απόστολος Κακκαβάς, Μιχάλης Βιρβιλιός και Νάθαν Δίπλας.
- Κέντρο Αποθεραπείας Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης ΝΙΓΡΙΤΑΣ. Προσφέρουν κοινωνική υπηρεσία οι Τιμόθεος Μαρκουτσάς, Άνθιμος Μπούκης, Στέφανος Κατσέλης, Γιώργος Ζαφειρόπουλος, Στάθης Βαρνακιώτης, Πέτρος Χαλάς,
- Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων ΔΡΑΜΑΣ. Τοποθετήθηκαν οι αντιρρησίες Πέτρος Μπαμπαλής, Νίκος Μπρούντζος, Βαγγέλης Καλδάνης και Αλέκος Μπρετάνος
- Θεραπευτήριο Χρονίων Παθήσεων ΑΥΛΙΔΑΣ. Εκπληρώνουν κοινωνική υπηρεσία οι Σταύρος Πετεινός και Γιώργος Γκουτζαμάνης
Επειδή οι αντιρρησίες στα παραπάνω ιδρύματα αρνούνται να εργαστούν 56-68 ώρες την εβδομάδα χωρίς να υπάρχει πραγματική ανάγκη, απειλούνται ότι θα διωχθούν πειθαρχικά με κίνδυνο έκπτωσης από την κοινωνική υπηρεσία. Ήδη στο Σιδηρόκαστρο έχει επιβληθεί και στους τρεις η ποινή της επίπληξης. Υπονοείται ότι οι Διευθυντές αλλά και τα Δ.Σ. των Ιδρυμάτων συμπεριφέρονται στους αντιρρησίες με τον πιο άσχημο τρόπο.
Β) Πρόεδροι των ιδρυμάτων. Σε αρκετά από τα ιδρύματα θέση στο Δ.Σ καταλαμβάνει ο τοπικός Μητροπολίτης. Είναι ευνόητο ότι σε αυτά υπάρχει αρνητική αντιμετώπιση του αντιρρησία. Επισημαίνουμε ότι ο Μητροπολίτης Αιγιαλείας, πρόεδρος του Δ.Σ. του Γηροκομείου Αιγίου όπου βρίσκεται ο αντιρρησίας Γεώργιος Κλιάμπας, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας με στόχο την ακύρωση του διορισμού. Η υπόθεση θα εκδικαστεί τον Σεπτέμβριο του 1999.
Γ) Διαβίωση. Σε αρκετές περιπτώσεις οι χώροι που διαθέτουν τα ιδρύματα στους αντιρρησίες είναι επιεικώς απαράδεκτοι. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου τους ειπώθηκε να μείνουν στον ίδιο θάλαμο με τους ασθενείς και άλλες όπου θα μοιράζονταν μαζί τους κοινόχρηστες τουαλέτες. Συνήθως οι χώροι είναι δραματικά μικροί, πρώην αποθήκες ή σε άθλια κατάσταση, χωρίς να διαθέτουν τα αναγκαία για τη διαμονή κάποιου. Ετσι, πολλοί αντιρρησίες αναγκάστηκαν να νοικιάσουν μόνοι τους σπίτια χωρίς βέβαια να παίρνουν το νόμιμο μισθό των 55.000, τον οποίο άλλωστε ελάχιστοι αντιρρησίες μέχρι τώρα λαμβάνουν και που φυσικά είναι τελείως ανεπαρκής για να καλύψει τα έξοδα του αντιρρησία (ενοίκιο και τροφή). Επίσης, στους περισσότερους αντιρρησίες δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί η διάταξη του νόμου και η εγκύκλιος του Υπουργείου Υγείας για έκδοση βιβλιαρίου Υγείας.
Δ) Απόσταση. Το Υπουργείο Αμυνας διορίζει τους αντιρρησίες σε υπηρεσίες που βρίσκονται σε απόσταση τουλάχιστον
3) Προβλήματα εξαιτίας των ατελειών και παραλείψεων του νόμου
Οι επιμέρους διατάξεις του νόμου τον καθιστούν πολύ δύσκολα εφαρμόσιμο, του προσδίδουν τιμωρητικό χαρακτήρα και συνιστούν την κατά τη γνώμη μας ουσιαστική εκδίκηση της ελληνικής πολιτείας απέναντι σε όποιους θελήσουν να ενταχτούν σ’ αυτόν. Οι διατάξεις άλλωστε αυτές και κύρια όσες αφορούν τη διάρκεια της κοινωνικής υπηρεσίας έχουν γίνει επανειλημμένα αντικείμενο κριτικής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τη Διεθνή Αμνηστία και ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
– Άνιση μεταχείριση αντιρρησιών μεγάλης ηλικίας Ο νόμος 2510 προβλέπει πως οι ανυπότακτοι πάνω από 32 ετών απολαμβάνουν ιδιαίτερης στρατολογικής μεταχείρισης, έχοντας τη δυνατότητα μειωμένης στρατιωτικής θητείας, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας -ανάλογα με την ηλικία και την οικογενειακή τους κατάσταση- μπορούν να εξαγοράσουν. Το υπόλοιπο της θητείας τους μπορούν να το υπηρετήσουν τμηματικά ανά δίμηνο. Οι ρυθμίσεις αυτές τέθηκαν γιατί η πολιτεία αναγνωρίζει την ηλικιακή και οικογενειακή πραγματικότητα των ανυπότακτων μεγάλης ηλικίας.
– Οι ρυθμίσεις αυτές δεν ισχύουν για τους ανυπότακτους που επιλέγουν την κοινωνική υπηρεσία. Με τον τρόπο αυτό η πολιτεία ουσιαστικά εκβιάζει τους ανυπότακτους, παίρνοντας την εκδίκησή της απέναντι σέ όσους είχαν τόσα χρόνια αγωνιστεί για την ύπαρξη του θεσμού. Ταυτόχρονα ποινικοποιείται η ίδια η συνείδηση του αντιρρησία, αφού τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του επιβαρύνονται πολλαπλάσια με μόνο κριτήριο την ένταξή του στο θεσμό της κοινωνικής υπηρεσίας.
– Ο 39χρονος Αϊβάτης Ευστράτιος, Μάρτυρας του Ιεχωβά από τη Λάρισα και πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, ήταν σύμφωνα με το νόμο υπόχρεος στρατιωτικής υπηρεσίας 3 μηνών. Αναγνωρίστηκε ως αντιρρησίας και τοποθετήθηκε στα Χανιά για κοινωνική υπηρεσία 24 μηνών. Μη μπορώντας όμως να αντιμετωπίσει το πολλαπλό βάρος της κοινωνικής αυτής υπηρεσίας δεν παρουσιάστηκε και βρίσκεται τη στιγμή αυτή στις φυλακές Διαβατών.
– Ο Λάζαρος Πετρομελίδης (36 ετών) από τη Δραπετσώνα κλήθηκε να παρουσιαστεί στο Γηροκομείο Κιλκίς για εκπλήρωση κοινωνικής υπηρεσίας 39 μηνών, η οποία μειώνεται κατα 9 μήνες με την κατάθεση των σχετικών εγγράφων που αποδεικνύουν πως είναι πατέρας ενός παιδιού επτά χρόνων. Δηλώνοντας αντικειμενικούς λόγους (οικονομική αδυναμία να ανταπεξέλθει σε μια τόσο μακροχρόνια υπηρεσία) αλλα και θεωρώντας ως ποινή τους επιπρόσθετους δεκαοκτώ μήνες, δεν παρουσιάστηκε στην καθορισμένη προθεσμία. Ο Λ. Πετρομελίδης δικάζεται στο Ναυτοδικείο Πειραιά στις 15/4/1999 με την κατηγορία της ανυποταξίας σε καιρό γενικής επιστράτευσης. Ταυτόχρονα, εκπίπτοντας σύμφωνα με το νόμο από την κοινωνική υπηρεσία κλήθηκε εκ νέου για κατάταξη στις 8/3/1999. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν προσήλθε, αντιμετωπίζοντας πλέον τον κίνδυνο και δεύτερης ανυποταξίας.
– Ο πρώην αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης Γιάννης Χρυσοβέργης (40 ετών και πατέρας ενός παιδιού) από την Αθήνα υπηρετεί στο ΠΙΚΠΑ Σιδηροκάστρου από το Δεκέμβριο 1998 και για 30 μήνες, ενώ σύμφωνα με το νόμο ήταν υπόχρεος στρατιωτικής θητείας 3 μηνών. Λόγω της επάχθειας της κοινωνικής αυτής υπηρεσίας και των οικονομικών και οικογενειακών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, σκέφτεται να εγκαταλείψει το θεσμό με άμεσο τον κίνδυνο της έκπτωσης και της συνακόλουθης φυλάκισης.
– Λόγω αυτών των συνθηκών, μεγάλος αριθμός ιδεολογικών κύρια αντιρρησιών ιδίως μεγάλης ηλικίας με την ανάλογη οικογενειακή κατάσταση, έχει επιλέξει την μή ένταξή του στο νόμο, επιλέγοντας ουσιαστικά την παραμονή στην παρανομία. Να σημειωθεί ότι ειδικά για τή συγκεκριμένη κατηγορία αντιρρησιών, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ζητήσει τόσο την αμνήστευση όσο και τη μερική ή ολική απαλλαγή από κάθε είδους υπηρεσία ή θητεία.
– Ποινικές διώξεις αντιρρησιών που εξακολουθούν να ισχύουν. Ο Νικος Καρανίκας (32 ετών), συνελήφθη τον Αύγουστο του 1995 με την κατηγορία της ανυποταξίας και δικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκιση. Παρέμεινε σε στρατιωτικές φυλακές για τέσσερις μήνες, κατά την εκδίκαση δε της έφεσής του η ποινή μειώθηκε σε ένα χρόνο με τριετή αναστολή. Κατά την έξοδό του όμως από την αίθουσα του Εφετείου του επιδόθηκε φύλλο πορείας για μονάδα, αφού η σύλληψη και παραμονή του σε στρατιωτική φυλακή θεωρήθηκε σύμφωνα με τη στρατιωτική νομοθεσία ως κατάταξη. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν παρουσιάστηκε, με αποτέλεσμα από το Δεκέμβριο του 1995 να θεωρείται λιποτάκτης. Για το λόγο αυτό η αίτηση αναγνώρισής του ως αντιρρησία συνείδησης απορρίφθηκε από το Στρατολογικό Γραφείο Βέροιας, η δε δίκη του με την κατηγορία της λιποταξίας σε καιρό γενικής επιστράτευσης ορίστηκε για τις 22 Απριλίου 1999
– Ο αντιρρησίας συνείδησης Θανάσης Μακρής (33 ετών) δεύτερος στην Ελλάδα μετά τον Μιχάλη Μαραγκάκη ιδεολογικός αρνητής, είχε συλληφθεί και καταδικαστεί το 1988 σε φυλάκιση 18 μηνών. Αποφυλακίστηκε εξαιρούμενος των περαιτέρω προσκλήσεων για κατάταξη όπως ο νόμος όριζε, αφαιρέθηκαν όμως τα πολιτικά του δικαιώματα μέχρι την ηλικία των 50 ετών. Σε επιστολή του προς το ΥΠΕΘΑ όπου ζητούσε να του επιστραφούν τα πολιτικά του δικαιώματα, έλαβε την απάντηση πως ο μόνος τρόπος να συμβεί αυτό είναι να υποβάλλει αίτηση ένταξης στο νόμο. Αν αυτή γίνει δεκτή, θα οφείλει 12 μήνες κοινωνικής υπηρεσίας, που προστιθέμενοι στους 18 μήνες της φυλάκισης συμπληρώνουν τους 30 μήνες που πρέπει να υπηρετήσει ως πατέρας ενός παιδιού 3 χρόνων. Να σημειωθεί πως βάσει της εξαίρεσης από τις περαιτέρω προσκλήσεις δεν μπορεί να κληθεί για κοινωνική υπηρεσία. Ο Θανάσης Μακρής δεν σκέφτεται να υποβάλλει αίτηση ένταξης στο νόμο θεωρώντας τη στάση του ΥΠΕΘΑ ως προσωπικό και πολιτικό εμπαιγμό.
– Ο μεγαλύτερος αδελφός του Θανάση υπέβαλε αίτηση το Μάρτη του 1998, χωρίς όμως στα δικαιολογητικά του να περιλαμβάνεται η βεβαίωση μη οπλοφορίας. Η ασφάλεια Καβάλας αρνείται να δώσει τη βεβαίωση αυτή, απαιτώντας την παρουσία του για να εκτελέσει το ένταλμα σύλληψης που έχει στα χέρια της. Μετά από σχετική επιστολή του, το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας τον παραπέμπει στο Στρατοδικείο Ξάνθης, το οποίο όμως θεωρεί πως απαραίτητο στοιχείο για τη διακοπή ανυποταξίας του είναι η προφυλάκισή του, κάτι το οποίο εκείνος δέν είναι διατεθειμένος να υποστεί. Η αίτηση του Παναγιώτη Μακρή έχει “παγώσει” από τον Μάρτη του 1998.
Κατόπιν των παραπάνω διαπιστώσεων οι οποίες δυναμιτίζουν τον προοδευτικό θεσμό της κοινωνικής υπηρεσίας δημιουργώντας σιγά σιγά ένα κλίμα ανασφάλειας και ερωτηματικών και προκειμένου να μην κινδυνεύσει να μείνει αυτός κενό γράμμα, θεωρούμε πως ο νόμος πρέπει σε πολλά σημεία του να τύχει επανεξέτασης. Κάτι τέτοιο άλλωστε επιτάσσουν τόσο ο κοινωνικός χαρακτήρας και η δυνητική δυναμική του θεσμού όσο και το τεράστιο ζήτημα των χιλιάδων “τρελόχαρτων” κάθε χρόνο. Θέτουμε λοιπόν ως πρώτη προτεραιότητα τα ακόλουθα:
- Η Αίτηση για την υπαγωγή στην κοινωνική υπηρεσία να κατατίθεται στο Στρατολογικό Γραφείο συνοδευόμενη μόνο από μια Δήλωση του νόμου 1599/86 στην οποία ο αντιρρησίας να δηλώνει ότι επιθυμεί να υπηρετήσει κοινωνική υπηρεσία και ότι στο πρόσωπό του δεν συντρέχει καμία από τις απαγορεύσεις του σχετικού νόμου, έως ότου τα σχετικά δικαιολογητικά καταργηθούν.
- Να στέλνονται τα σημειώματα διορισμού μέσω συστημένης επιστολής με απόδειξη παραλαβής (ή μέσω αστυνομικού τμήματος) και να καλούνται οι αντιρρησίες να παρουσιαστούν μέσα σε ένα μήνα από την ημερομηνία επίδοσης του σημειώματος και όχι από την ημερομηνία έκδοσης αυτού.
- Να σταματήσουν αμέσως οι παράνομες ενέργειες των διευθύνσεων των ιδρυμάτων σε σχέση με το ωράριο των αντιρρησιών. Να εφαρμοστεί ο Νόμος 2510/97 που εξομειώνει τους αντιρρησίες με “τους υπαλλήλους του φορέα σε ό,τι αφορά την υγειονομική περίθαλψη και γενικά τη διοικητική μέριμνα”.
- Να διορίζονται οι αντιρρησίες σε γειτονικούς νομούς του τόπου κατοικίας τους ώστε να μην γίνεται η κοινωνική υπηρεσία τόπος εκτόπισης. Να ισχύσει επίσης σύστημα μεταθέσεων, ώστε ο αντιρρησίας να μην είναι υποχρεωμένος να αποκόπτεται από τον περίγυρό του για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.
- Να διαθέτουν οι αρμόδιοι φορείς κατάλληλους τόπους διαβίωσης των αντιρρησιών και αν αδυνατούν να το κάνουν αυτό να διατίθεται στους αντιρρησίες ο μισθός που προβλέπεται από το νόμο.
Η εμπειρία των πρώτων μηνών της εφαρμογής του θεσμού της εναλλακτικής πολιτικής κοινωνικής υπηρεσίας μας υποχρεώνει να θέσουμε, επίσης, θεσμικά αιτήματα που ήδη έχει αναφανεί ότι χρειάζονται βελτίωση:
- Να μειωθεί η διάρκεια της κοινωνικής υπηρεσίας ώστε να μην έχει τιμωρητικό χαρακτήρα.
- Να επεκταθούν τα ευεργετήματα που ο νόμος παρέχει στους ανυπότακτους που υπηρετούν στρατιωτική θητεία και σε όσους επιλέγουν την κοινωνική υπηρεσία.
- Η έκπτωση από την κοινωνική υπηρεσία να μην συνεπάγεται υπαγωγή σε καθεστώς στρατιωτικής θητείας.
- Να ισχύσει και αντίστροφα το δικαίωμα της μετάπτωσης από την κοινωνική υπηρεσία στη στρατιωτική θητεία, έτσι ώστε οι φαντάροι να μπορούν να αναγνωριστούν ως αντιρρησίες.
- Να γίνουν απλούστερες οι γραφειοκρατικές διαδικασίες για την υπαγωγή στο θεσμό.
- Να περιληφθούν όλοι οι νομοί της χώρας στους τόπους υπηρεσίας.
- Να αυξηθεί ο μισθός του αντιρρησία για σίτιση και στέγαση.
- Να επεκταθεί η κοινωνική υπηρεσία και σε άλλους φορείς κυβερνητικούς και μη κυβερνητικούς.
Για να αποφευχθούν πολλά από τα παραπάνω ζητήματα, πιστεύουμε πως κρίνεται αναγκαία η ανάθεση της διαχείρισης της κοινωνικής υπηρεσίας σε ανεξάρτητο, από το Υπουργείο Άμυνας φορέα.
greekco.tripod.com/6.htm –
